Bazen merak ediyorum; insanlar kul hakkı deyince, ne anlıyorlar. Müslümanlıkta, Tanrı katında affı olmayan tek şey. Sebebine gelince; kul hakkında affedebilecek olanın, yalnız ve yalnız, hakkı yenen kul olduğundan bence. Aslında vicdan sahibi olan her insanın, hangi inanca sahip olursak olalım, buna dikkat etmesi gerekmez mi? Sonucunun, başkasının hakkına tecavüze girdiğine inanadığım, çok ama çok şey var. Mesela; birinin hayallerinin, yemeğinin, mutluluğunun, sağlığının, aşkının, gerçeğinin önünde engel olacak her davranış, her söz.
Dün akşam trafikte yaşadığım bir diyalogtan sonra, kalan insanlığımız adına şüphelerim daha da arttı. Yol yapım çalışmaları sebebiyle, trafik tali yola yönlendirilmiş, tek şeritte yol alıyorduk. Bekleyen herkesi hiçe sayarak sollayanlar için, içimde yükselen öfke içeren duygularlayken; arkamdaki minibüs sollamak için atağa geçti. Yol iyice daraldığından yanımda durmak zorunda kaldığı sırada, camı açmalarını işaret ettim. Başta anlam veremediler, ikinci seferde açtılar camı.
Sonrasında pişmanlık duymamak için önce sordum ''araçta, yaralı ya da hasta varmı? '' diye. Olmadığını söyleyince ''çok acil bi durum mu var?'' diye sordum. Cevap değişmemeşti. Bunun üzerine ben; ''bakın işten çıkmış evime gitmeye uğraşıyor ve feci yorgunum. Eğer olurda sollar ve bir yığın arabayı, dakika bile değil bir kaç saniye için geçip giderseniz; diğerlerini bilmem ama ben hakkımı helal etmeyeceğim. Şimdi yolunuz açık olsun'' diyerek camımı kapattım. Hemen arkama geçti ama biliyordum ki, şoku, bir kaç saniye sürecek ve erkeklik gururu ağır basacak, öne geçecekti. Veeee öyle de oldu. Gerçi; dört araba öne geçtikten sonra yol açılana kadar bir daha sollama yapmadı. Umuyorum ki, sonrasında yanından, onunda hakkını hiçe sayarak geçen her aracın ardından söylediklerimi düşünmüştür.
Trafikte, emniyet şeridinden gidenlerin ardından, daha da dehşetle bakakalıyorum. Yaralı çocuklarıyla bir ambulansın içinde hastaneye yetişmeye çalışıyorken; ambulansın emniyet şeridinden giden araçlar sebebiyle, yol alamadığı anı hayal etseler. Bir daha kullanabilirler mi emniyet şeridini, acaba. Adam olarak doğuyoruz da; büyüdükçe bu adamlık vasıflarını nasıl kaybediyoruz, anlayamıyorum bir türlü.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder