Bir sabah Erdo elinde valiziyle erkenden havalimanına gitmek için evden ayrıldı. İş için gidiyordu ve iki gün sonra dönecekti. Buraya kadar herşey normal. Diloş eve gelince Bolt'ta bir tuhaflık olduğunu söyledi. Beraber Bolt'un yanına gidince gördük ki hayvanın yürümeye mecali yok, burnu kupkuru, gözler kançanağı... Bu arada kulübesi kemirilmiş. Veteriner hekimi aradım. Sağolsun hemen geldi. Bolt'un ateşi çok yüksekti. Ağzının kenarlarına batmış kıymıklar vardı. Açıkcası Dilek'te bende telaşlandık. Muayeneden sonra sorular başladı;
''Eşiniz nerede?''
''Yurtdışına çıktı.''
''Ne zaman gitti?''
''Bu sabah.''
''Evden elinle valiziyle mi ayrıldı?''
''Evet.'' (doğal olarak)
Teşhis; Bolt Erdo'nun elinde valizle evden çıkışını, sahibim beni terk etti olarak algılamış ve depresyona girmiş. Bunun sonucu olarak ta kulübesini kemirerek kendisine zarar vermek istemiş. Bendeki ilk tepki cümlesi ''Bir erkek için değmez Bolt. Arkasından depresyona girmeye gerek yok. Hepsi zamanla unutulur be koçum.'' oldu. Cevabımı duyan, titiz ve duygusal hekimimiz tuhaf tuhaf baktı yüzüme. Aslında vermiş olduğum cevap; ''eyvah, görüyormusun ilgilenmeyeceğim, sorumluluğunu üzerine almayacağım dedin, bak şimdi başına gelenin'' diyen iç sesimin dışa vurumuydu. Ben biliyorum kendimi, son baştan belliydi. Veteriner hekimi; işte olacağım sürede Bolt'u, gözetim altında tutmasını rica ederek yolcu ettim.
Erdo gelene kadar herşey yoluna girdi. Ama; evcil hayvan beslemeyi düşünenlere bir kaç kez daha düşünsünler, derim. Aman ben vazgeçtim, bakamam, diyerek sokağa bırakmak büyük vicdansızlık. Sokak hayvanlarının hallerini, maruz kaldıkları muameleleri görüp duyuyoruz ki birçoğunun da sorumlusu bahsettiğim o vicdansız insanlar. Lütfen; iyi düşünelim, anlık, gelip geçici heveslerle karar vermeyelim.
Bolt serisinin üçüncü yazısında okuyacaksınız zaten öyle bir bağ oluşuyor ki aranızda, yapmış olduğu yaramazlıklar lezzet katıyor hayatınıza. Artık hatıralarımıza ortak olan bir de Bolt var.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder