Kim dur diyecek bu şiddete?
Hergün gazetelerde,televizyon haberlerinde izlediğimiz dayak ve ölüm haberlerini sadece izliyoruz. İnsan nasıl dayanabilir diye düşünmekten alamıyorum kendimi.Aileleri ve toplum tarafından görünmezmişcesine yaşıyor bu kadınlar.Kimi kez önce babaları,kocaları ardındanda çoğu kez çocukları tarafından şiddete maruz kalıyorlar.
Ama;bu dışa vurumu şiddet olan, iktidar mücadelesinde anlayamadığım bir şey daha var.Hadi diyorum sahip çıkanı,maddi,sosyal bir güvencesi olmayan kadınlar var.Peki büyük şehirlerde yaşayan,eğitimli,maddi özgürlüğünü eline almış kadınlar neden susuyorlar.
Bir insan bu kadar yalnız hissedebilirmi kendini.Bu şiddete maruz kalmış ama başkaldırmış kadınlar birleşip seslerini yeterince yükseltemiyorlarmı?Hani olur ya;yaşadığınız şey sadece sizin başınıza gelmiş zannedersiniz.Birgün öyle bir kapıdan girersiniz ki oradaki herkez aynı şeyleri yaşıyor ya da yaşamış.O yalnız olmadığını hissettiğinizde birden güç bulursunuz;ayağa kalkabilmek,başkaldırabilmek için...
Öte yandan bunları duyan,izleyen erkekleride anlamıyorum.Bu erkek milletinin hiçmi dayanışma içinde oldukları bir dernekleri falan yok.Yok abicim hepimiz böyle değiliz.Bizler iktidarsızlığımızı,işsizliğimizi,toplum içinde adam yerine konulmamazın acısını eve gidip karımızdan, çocuklarımızdan çıkartmıyoruz.Gelin bizlerde bir olup sesimizi yükseltelim.Bu heriflere hadlerini bildirelim demiyorlar.
Devlet yönetiminde kadından sorumlu makamları hiç saymıyorum bile.Çünkü; onlar bu yaşananları o kadar ciddiye almıyorlarki,kadın sığınma evlerinin sayıları ortada.Açılanların bir çoğuda kapatılıyor.Kadının yeri kocasının yanıdır diyerek hem de.Karakollara sığınıp şikayetçi olanların vay haline zaten onları gelip almaları için dayak atmış olan kocaları çağırılıyor merkeze.
Ben diyorum ki tek çözüm tek ses olabilmekte Yıllar önce İspanya'da bir hayat kadını dayak yedi.Ve dediki ''ben bir emekçiyim ve hiçbir sosyal güvencem yok''.Dedi!!! Dedi bütün gazete ve televizyonlar da duydular, duyurdular.
Olay ülke çapında yayıldı.Kadınlar protesto için çocuklarını okullara yollamadılar.Sonunda hayat kadınlarına devlet tarafından sosyal hakları verildi.Düşünün bizde ikibinli yıllarda hala dekolte konuşuluyor,şiddete uğrayan kadınlar görmezden geliniyor,töre uğruna kardeşlere kıyılıyor,cumartesi anneleri yıllardır yollarda....
Politikacılarımız bizleri; siz-biz-ötekilerleştiriyorken gelin biz bir olduğumuzu gösterelim.Başı açık-kapalı,okumuş-okumamış(okutulmamış),zengin-fakir bir olalım.El ele biz olalım.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder