Geçen gün, telefonun ekranında ismini görmem bile yüzümde tebessüme davetiye çıkartan arkadaşlarımdan bir tanesi aradı. Kendisiyle ilgili güzel haberleri verirkenki; söyleyiş tarzıyla, ses tonuyla öyle hoş şeyler hissettim ki...Hani yatağa yorgun argın girersiniz de, üzerinize çektiğiniz yorgan sizi yumuşacık sarıp sarmalar, kıvrılıverirsiniz ya öyle bir his.
Bu güne kadar yaşadığı çok zor günlere tanıklık etmiştim. Bu mutlu anını, heyecanını paylaşmak için ilk beni seçmiş olması çok duygulandırdı beni. Demek ki; her zaman canı gönülden yanında olduğumu hissettirebilmişim, diye düşündüm. Kadınların zorluklar karşısında nasıl dik, güçlü durabildiklerinin kanıtıydı, O benim için. Sanıyorum, eşide farkına varmıştır ne kadar özel bir kadınla hayatını paylaştığının. Bir yerde okumuştum; insan eşinin iyi bir yol arkadaşı olup olmadığını yol çatallaşınca anlarmış. O yanında olmayı bırakın, dayanağı oldu kocasının.
O'nu bir kez bile gözlerinde çaresiz bakışlarla, asık suratla görmedim. Rüyalarımızı, fallarımızı hep hayra yorup, umutlandık, umutlandırdık birbirimizi. Bir gece rüyasında arabayla bir çukura düştüğünü, yaşlı bir kadının el uzatıp onu çukurdan çıkarttığını görmüştü. Umudumuzu yitirmeden inandık o elin günün birinde uzanacağına.
Eminim çocukları da büyüdüklerinde farkına varacaklar ve baştacı yapacaklar O'nu. Çünkü; O hiç indirmedi annesini başının üzerinden. Hayat gerçekten herşeyin tersini görecek kadar uzun olduğunu kanıtladı, bir kez daha. Zaten annesini tanıdığınızda anlayıveriyorsunuz; O'nda ki cesur yüreğin, asil kanın nereden geldiğini.
Telefonda ki konuşmamız sırasında takıldı birşey boğazıma, düğüm oldu. Süren sessizlikte karşılıklı ağladığımızı biliyorduk. O zor günlerde ağlamamıştık ama bu mutlu gün müthişti. Önündeki yeni yolun, yüreği kadar aydınlık olmasını dilediğimi zar zor söyleyebildim. ''Kardeşimsin'' derken O'nun da sesi zor çıkıyordu. Telefonu kapattıktan sonra kendime gelmem hayli zor oldu. Geçmişten aklıma, yüreğime kazınmış O'nunla ilgili herşey teker teker gözümün önünden geçtiler. Gözyaşlarımla; kötü olan anıları, bir daha hiç hatırlamamacasına gömmüştüm.
Herşeye, herkese inat etti; artık hayatını gönlünce yaşamak zamanıdır. Yolun açık olsun arkadaşım.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder