Uzattığı kağıttaki hikayeyi kimden duyduğumu hatırlamasam da ezbere biliyordum. Para sıkıntısı çeken bir adam patronundan para ister. Patron ise onunla iddialaşır; eğer bir dağ başında bütün bir gece tek başına kalabilirse büyük ikramiye alabilecektir. Yok başaramazsa o zaman patrona bedava çalışacaktır.
Yazı şöyle devam ediyordu:
Dükkandan çıkarken dışarıda buz gibi bir rüzgar estiğini gördü. İçine bir korku düştü ve iddiaya girmekle delilik yapmadığından emin olmak için en iyi arkadaşı Aydi'ye akıl danışmaya karar verdi.
Aydi biraz düşündükten sonra cevap verdi: ''sana yardım edeceğim. Yarın sabah dağın tepesine çıkınca hep ileriye bak. Ben komşu dağda senin için harlı bir ateş yakıp bütün gece bekleyeceğim. Ateşi seyret, arkadaşlığımızı düşün, için ısınsın. Sen istediğini elde edeceksin, sonra benim de senden bir isteğim olacak.''
İşçi iddiayı kazandı, parasını aldı, sonra arkadaşının evine gitti: ''Benden birşey isteyecektin.''
Aydi karşılık verdi: ''Evet, ama derdim para değil. Söz vereceksin, eğer günün birinde hayatımda buz gibi bir rüzgar eserse sen de benim için dostluk ateşini yakacaksın.''
Kıza ilgisinden dolayı teşekkür ettim. O an meşgul olduğumu, ama Moskova'daki tek imza günüme gelmek isterse büyük bir keyifle kitaplarını imzalayacağımı söyledim.
''Ben bunun için gelmedim. Rusya'yı bir uçtan bir uca trenle gezeceğini biliyorum ve ben de seninle geleceğim. İlk kitabını okuduğumda içimden bir ses, benim için kutsal ateş yaktığını söyledi, günün birinde borcumu ödeyecektim. O ateş defalarca rüyama girdi. Seninle tanışmak için Brezilya'ya gitmeyi bile düşündüm. Yardıma ihtiyacın var, biliyorum, onun için geldim.''
Yanımdakiler güldüler. Ben kibarlığı elden bırakmadan, ''Yarın görüşmek üzere'', dedim. Yayıncı beni bekleyenler olduğunu söyledi, ben de kusura bakmayın deyip uzaklaştım.
''Adım Hilal'', dedi genç kız ayrılırken.
On dakika sonra odamdaydım. Dışarıda yanıma gelen kızı çoktan unutmuştum. Adı aklımda kalmamıştı, hatta şu an karşıma çıksa tanımayabilirdim bile. Ama bir şey beni biraz rahatsız etmişti. Gözlerinde hem sevgi okunuyordu hem de ölüm.
PAULO COELHO
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder