Fotoğrafa aldanmayın. Buna ancak böyle bakılır.
Bunun yerine:
Sonra da:
Bütün bunların öncesinde ise düşünceler: Bu yaz ne yapacağız?
Veeee! Yaz tatili yaklaşıyor. Çocuklarada heyecan var. Benim gibi bir çok annedede; ne yapacağız telaşı. Çünkü; en büyüğünden en küçüğüne hepsinde ilk on, onbeş gün herşey yolunda...Sonrasında bir can sıkıntısı, günün tamamında bitip tükenmeyen atraksiyon isteği. Bugün ne yapacağız, nereye gideceğiz. Annnemim biz çocukken (ahhh çocukken) çok kullandığı bir laf vardı: ''Bir gelmeye bir gitmeye heves'' diye. Çocuklardaki de o misal; tatilin bir gelmesine bir bitmesine heves.
Okulların hepsinde, tüm yaz sürecek, yaz okul programları olsa ne güzel olurdu. Çocuklar gene sabah çıkıp en azından öğle saatlerinde eve dönseler. Şimdi; öğretmen olan arkadaşların seslerini duyar gibiyim: ''Yok yaa! Bizim halimiz ne olacak?'' Ama ben gerçekten geriliyorum. Sabah işe giderken yüzlerine takındıkları yavru kedi bakışları bütün gün aklımdan çıkmıyorken, ardı arkası kesilmeyen, gün boyu süren telefonları da başlayınca, yaz bitmez oluyor. Hadi ufaklıklar neyse, kazık kadar olanlara ne oluyor. Demiyorlar ki; ulan bu kadında bir okul dönemi benimle uğraştı, yok derslerim, yok psikolojim, hafta sonları ayrı koşturmacalarım...Ama yok; tüm dünya onların ekseninde dönüyor, bize ne oluyor ki?
Bir de; biz anneler için bir tatil olsa ne güzel olurdu. Koşturmacalara verilecek bir kaç haftalık bir mola. Bugün gene bir arkadaşımla konuşuyorum: ''Ayyy! Şöyle; bir sabah arabaya atlayıp, bir gitsem. Birkaç gün kafamı dinlesem. Arkamda bıraktığım herşeyde yolunda olsa.''dedi. Bu bir gidesim varlar, herkeste var anlaşılan. Kiminle konuşsan aynı şey çünkü; birkaç gün gidebilsem. Ama olmuyor işte; bak ben bi trene binip gidemedim. Kendimi yurt dışında falan mı zannediyormuşum, eğer çok istiyorsam; çocuklarla beraber bir hafta sonu Eskişehir'e gidelimmiş. Yok ben almayayım dedim, oturdum, oturduğum yerde. Treni sırtlayıp gitsem daha az yorulurum herhalde. Çocuklarla gidilen yaz tatilinde geçirilen günler bile evdekilerden ne kadar farklı oluyor ki?
Amannn ne kadar dolmuşsam hale bakın! Sınav bitince, bende de bir boşalma oldu galiba. Bizim evde ne oluyorsa en çok etkilenen ben oluyorum, zaten. Diğer herkesin keyfi tıkırında, bu da demek oluyor ki; ben şu beynimi kargoyla bir yerlere yollayıp onu uzaklaştırsam bana yetecek. Bilimin bu noktalara geleceği zamana kadar, biz gene okumak, yazmak, dostlarla sohbetle idare edelim.
ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL
1 yorum:
Treni sırtlasam daha az yorulurum :))))))))))))))))))))
Yorum Gönder