HER ŞEY KIRMIZI

Paylaş

Boyutlar arası gezintideymiş gibi gidip geliyorum, hayatımda ki Özgür'ler arasında. Tartışmasız annelik en değerli ve zor olanı...Ama anana babana evlatlık derken; kocayla karı, çocuklara anne, kaynana kayınpederleyken gelin, arkadaşlarla arkadaş, iş başa düşünce bakıcı, aşçı ya da temizlikçi, işe git Özgür Hanım...Geçen gün de kasalarca domatesle beraber, yaz mutfağında, üzerimde mutfak önlüğüyle buluverdim kendimi! Yorgunum dostlar, yorgunum.



  Etkinliğin adı; kışın kullanmak için domates suyu hazırlamak. Tamam gerçekten müthiş lezzet katıcı ve sağlıklı birşey ama zor yahu. Takribi 80-90 kilo domatesten bahsediyoruz. Etkinlik süresince değişken ruh halleri içindeydim; işe başlarken bir acemilik heves,  sonrasında asla bitmeyeceğine inanmak, sonrasında bittiğine inanamamak. Fon da; TRT FM frekansındaki radyomuzdan yükselen şarkılar, kahkahalarımız,  çalıştıramadığımız mutfak robotuyla mücadelelerimiz, kesiklen- yanan eller, boş çıkan tüp falan derken kumbaraya atılacak bir hoşluk daha... Bu arada kayınvalidemin evlendiğinden beri, her yıl, tahminim 42-43 yıldan beri bu işi yapıyor olduğunu düşününce?





  

  Peki dört saat boyunca yaz mutfağında geçen mücadelemiz süresince benim kardeşim ne yapıyordu dersiniz; havuz başındaki şezlonglardan birinde kıvrılmış uyuyordu. Biz son kavanozlara geçmişken ne yapıyordu;  ''Çekilin, çekilin; benim elim değmeden bitiremeyeceksiniz'' diyerek olaya dahil oldu. Güzelde oldu. ''Ağız tadıyla, sağlık, huzurla yemek nasip olur, inşallah'' diye diye toparlandıktan sonra hortum takıp her yeri yıkayınca iş bitmiş oldu. Erdo'yu arayıp evde akşam domates suyu dışında yiyecek birşey olmadığı haberide verildikten sonra boşlukları doldur oynar misali, herkes attı kendini bir yere...

  Gün boyunca çocukluğumdan çıkıp gelen, Turhal'da geçirdiğimiz bir yıla ait, rahmetli Halit Dedem soyundan çok yakın, değerli akrabalarımızla paylaştığımız günler aklımdaydı. Bahçelerde imece usulü hazırlanan konserveler, sac böreği için açılan hamurlar, pişpirik oynayanlar, hamam günleri...Herşey nasıl güzeldi! Buradan her birine ayrı ayrı selam olsun.

  Bütün bunlardan sonra; iki gündür baktığım herşeyi ''kırmızı'' görür oldum. Uzunca bir süre kırmızı oje falanda sürmem herhalde. Ellerimde ki kesikler iyileşmeye yüz tuttular. Ve sorarsanız eğer; '' marketlerde satılıyorken bunca çeşidi neden perişan ettiniz, kendinizi?'' diye. İnanın ki aynı şeyi düşündüğüm çok oluyor ama diğer taraftanda müthiş keyif alıyor, peşini bırakmayıp yapmaktan vazgeçmediğim herşeyle kendimi biraz daha zenginleşmiş hissediyorum. Sevgiyle...

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL