İçimden diyorum ki, “Beni yüreğinin üstüne bir mühür gibi koy.
Kolunun üstüne bir mühür gibi. Çünkü sevgi de ölüm kadar güçlüdür...” Derin bir öğle
uykusundan sonra akşamüstü, Muhtar’ın evinin sofrasında, elimde bir sigarayla, arka
pencereden bahçeye bakarak duruyorum. Tıraş sabunu ve tütün kokusu. Muhtar’ın dönü-
şünü bekliyorum. Damağımda az önceki gündüz düşünün olağanüstü tadı. Çok güzeldi.
Büyük bir ırmağın kıyısında, açık altın renginde bir saray duvarının önündeydim. Gülüm-
seyerek bana yaklaşan yüzünü öperken uyandım. Duru saatlerin yakın ağaçlara tüne-
miş kumruları ötüyordu. İnce bir cam gibi titriyordu hava.
“Yu-suf! Yu-suf!”
(Karameke)
''Köpek sesleri gelir, ördek avlanacağı yanılgısı dolaşır sözlerde, gizemli bir baykuş masalı vardır, bahar esintileri sessiz tilkiler gibi geçer otlardan, korkunç çekirge sürülerinin talanları korkutur, alışkanlıklarının alçak duvarları arasında tahtakuruları gibi yaşayan insanlar vardır… Birine huzur veren diğerini sadece rahatsız eder; belki de bu yüzden biri diğerine “deli” diye bakınca çözüm bulur kendince. Varoluş nedir? Gerçekten ayağımızı bastığımız bir zemin, kendimizi bıraktığımızda oturacağımız bir taş var mıdır? Yabancılaşmış, mutsuz, huzursuz insan için ancak İshak dengede tutabilir bu dünyayı…'' “Sen bana deli diye bak. Her şey çözülür.” ''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder