KAVRULUYORUZ

Paylaş

      Uyandığımda; özellikle son iki gündür olduğu gibi gene gözler, ayaklar bildiğin balon..Balon ama uçamayacak bir balon. O kadar ki bir iğne batırıp patlamak istiyorum. Duş almak falan kar etmiyor. Hadi duştan çıktım, hiçbir şeyin içine sığamayacakmış gibi hissediyorum. Modun hiç bir türlüsü yok. İşe gidesimde, evde kalasımda yok...

       Ama kendimi geçtim, kendimden çok düşündüklerim varken şükredip güne başlamak kaldı bana. İki çocuğunuda kış mevsiminde doğurmuş, dolayısıyla kışın emzirmiş olmasına rağmen afakanlar basan birisi olarak; bu yaz günlerinde kan ter içinde yavrularını emziren annelerde aklım en çok. Her yıl sıcaklara güçleri daha az yeten yaşlılarda, hasta olanlarda, hasta bakanlarda, bir bedende iki kişi mücadele etmek zorunda olan hamileliğinin son günlerini yaşayanlarda, güneşin altında çalışmak zorunda olanlarda, servis işinde çalışanlarda, uzun yol şöförlerinde... Ayyy hele o hamilelik; vantilatörle gezesi gelir insanın en soğuk kış günlerinde bile. (Seda; seni düşünüyorum sabahtan beri...) 

        Ki; bizim buraların rüzgarı hiç eksik olmaz, buralarda bile dal kımıldamıyor. Elime kitap almaya, bilgisayarı açmaya takatim yok. Dün akşam belki biraz esiyordur, balkonda, ne zamandır biriktirdiğim gazeteleri okuyayım dedim, ne mümkün. Bir süre sonra sıcakla ve uçuşup duran böceklerle mücadele eden halimi görüp kaçtım içeriye. Şu yaz ne zaman gelecek diyenlerin arasında değildim, iyiki. İyiki mi? Ne farkedecekse, neyse saçma oldu. Ama balkonda oturup rahat rahat okuduğum, yazdığım, dinlediğim serin geceleri çok ama çok özledim.

        Bir kez daha anladım ki; ben ne yaz ne de kış insanıyım. Bana bahar olsun, sonbaharı, ilkbaharı hiç farketmez. Bana incecik hırka isteten havalar olsun. Her nerede, nasıl hissediliyorsa hissedilsin dilerim herkesin havası güzel olsun. Birbirimize dikkat edelim.

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL