VER GAZI & AL GAZI

Paylaş

Bugün bir film izledim ki , sormayın gitsin. Sanırım 2-3 ay kadar önce izlenecek filmler listeme not etmiştim. Ve izlenecek gün bugünmüş. Ben filmden bir etkilendim, bir gazlandım!   Zaten bu gaz alıp/vermelerle geçip gidiyor günlerimiz. Bir şarkı dinliyoruz; aşkın, özlemin, hasretin dibine vuruyor, sarılıyoruz telefona ya da kağıda kaleme.  Bir kitap okuyoruz aydınlanıveriyor '' Evet yaa! Hayat bu kadar kısa, çoğu zaman anlamsızken yaşananlar, boşversene kardeşim koy dötüne gitsin.'' diyoruz. Bir haber izliyoruz; '' Lanet olsun bu düzene, adaletsizliğe.'' diye isyan ediyoruz. İşte ben de bu gün bir film izledim ve kendimi mutfakta şevkle yemek yaparken buldum.

   Cuma akşamı saat 21.00; ev ahalisi kontrol altına alınmış, hepsi güvenle odalarına çekilmişler. Gelişini sabırsızlıkla beklediğim günlerin ardından kardeşim Özlem'in kapıdan girişini bekliyorum. Tabii vakit nakittir diyerek beklediği süreyi değerlendirme derdinde mutfak masasında oturmuş oje süren Özgür, onun buralara kadar gelmişken Belgin'de mola verme ihtimalini unutmuş. Neyse uzatmayayım; Özlem'in bizim kapıdan girişiyle açılan şişe (ler) den sonra içtiklerimiz gibi olan sade kahvelerimizin sonuncusunu bu sabah içtik. Her şeyin olduğu gibi bu güzel haftasonu birlikteliğimizin de sonu geldi ve evlerine döndüler. 
   Onlar kapıdan çıkar çıkmaz başladı ''pazar rutinleri ''. Sizde nasıl oluyor bilmiyorum,  fakat eğer biz pazar günü evdeysek ben mutfaktan çıkamıyorum. Yaa arkadaşım kahvaltı sofrasını tam topluyorum, her şeyi yerli yerine koyuyorum yukarıdan bir ses '' Anneeee acıktım !'. O bitiyor Oğuz'un yemek vakti, Erdo'nun ( '' Ekmeğimin tereyağı hayatımın nefesi '' ) buzdolabı önü nöbetleri falan bir bakıyorum akşam olmuş ben hala mutfaktayım.
    Bugün de kahvaltı faslı falan derken saat 14.30'da; sabah ocağa konulmuş, son olarak unu kavrulup kıvamlandırılmış çorba, dibi sıyrılmak vaziyetiyle yenilip tüketildikten sonra evde bir uyku hali hüküm sürmeye başlamıştı. Ben de fırsattan istifade sessizce yatak odasına sızdım. Uzun zamandır aklımda kendine yer bulabilmiş, beklemekte olan filmi izlemeye koyuldum. Julie & Julia ...


Uzun zaman olmuş bu kadar keyifle film izlemeyeli. Hele ki  dün gece izlediğimizle kıyaslayınca. Gerçi onu izlerken de güldük müldük fakat bu gün izlediğimde hissettiğim, daha doğrusu istediğim orada olabilmekti. Düşünün o kadar istedim ki; filmi yarıda bırakıp mutfağa indim, büyük bir şevkle yemek yapmaya başladım. Önce mantarları tereyağında soteledim. Üzerine jülyen doğradığım sebzeleri (kabak & havuç) ekledim. Ayrı tavada gene tereyağında sotelediğim etlerle birlikte güvece koydum. Üzerlerine bir bardak kadar kırmızı şarap ekleyip bir saatte fırında pişirdim. Öncesin de pişirdiğim '' Arap Dudağı ' adlı ıslak keki saymıyorum. Allahtan keki pişirmişim. Neden mi? Çünkü; sotelenenlerin kokusunu duyanlar '' Ne pişiriyorsun? Çok acıktım.'' diyerek aşağıya indiler. Önlerine keki, demli çayı koyup susturabildim. Neme lazım; yemek biter falan yarın tekrar yemek yapmak zorunda kalırdım. Tamam yemek yapmak istedim ama o kadar değil.
   İşte böyle arkadaşlar. Bir pazar gününün daha sonuna gelmiş bulunuyoruz. Hepimize hayırlı, güzel bir haftanın habercisi olsun. Sevgiyle...

ÖZGÜR TAMŞEN YÜCEDAL